„Bardzo utożsamiam się z Markiem Twainem ze względu na jego poczucie humoru”: John Adams

▲ John Adams został zaproszony do dyrygowania Orkiestrą Symfoniczną Minería w ten weekend w Nezahualcóyotl Hall. Zdjęcie: Cristina Rodríguez

Wesołych Macmastersów

Gazeta La Jornada, piątek, 22 sierpnia 2025, s. 30-30. 5

Amerykański kompozytor John Adams, jeden z najważniejszych kompozytorów świata, przebywa w Meksyku. Wczoraj poprowadził wykład mistrzowski w Szkole Muzycznej UNAM, gdzie tak się zdefiniował: „Bardzo utożsamiam się z Markiem Twainem ze względu na jego poczucie humoru, swobodną, ​​a zarazem powściągliwą naturę”.

Podczas rozmowy ze swoją meksykańską koleżanką Gabrielą Ortiz, kompozytor opery „Nixon w Chinach” wydawał się rozmowny, żartobliwy i serdeczny przed studentami muzyki. W ten weekend będzie dyrygował Orkiestrą Symfoniczną Minería w Nezahualcóyotl Hall.

Adams mówił również o swoich studiach na Uniwersytecie Harvarda, okresie, który zbiegł się z wojną w Wietnamie, w której został oszczędzony. To był czas, jak powiedział, kiedy „słuchaliśmy Jimiego Hendrixa, Beatlesów i Johna Coltrane'a, co przerażało moich nauczycieli kompozycji. Kraj był podzielony, tak jak teraz, w kwestii tego, co się działo, choć dziś jest jeszcze gorzej”.

Podczas półtoragodzinnego spotkania Ortiz powitał człowieka, którego określił jako „artystę pierwszej klasy”, który „zajmuje uprzywilejowaną pozycję we współczesnej muzyce”.

Adams, który mieszka w San Francisco i skomponował muzykę do dzieł Sor Juana Inés de la Cruz i Rosario Castellanos, opowiadał o wszystkim, od dzieciństwa w miasteczku w New Hampshire, po to, jak w wieku 7 lat chciał uczyć się gry na skrzypcach, ale został odrzucony ze szkoły muzycznej z powodu wieku. Z niechęcią nauczył się więc grać na klarnecie u ojca, pasjonata klarnetu. Wspominał, że w wieku 14 lat napisał swój pierwszy utwór na orkiestrę, który został prawykonany przez amatorski zespół w szpitalu psychiatrycznym, „moją najlepszą publiczność”.

Miał 18 lat, kiedy uważał, że wszystko musi być „brzydkie i dysydenckie”. Wtedy usłyszał utwór Leonarda Bernsteina, który był jego całkowitym przeciwieństwem, i wysłał mu list protestacyjny z pytaniem: „Dlaczego nie piszesz jak Pierre Boulez?”. Ku jego zaskoczeniu, kompozytor odpowiedział: „Piszę to, co muszę napisać”. Po ukończeniu studiów wsiadł do samochodu i udał się do San Francisco, aby uciec od „Wschodniego Wybrzeża i uniwersytetów” i lepiej czytać literaturę beatników. Zanim dostał pierwszą pracę w szkole muzycznej, musiał rozładowywać paczki z ubraniami w miejskim porcie.

W XX wieku, kontynuował, „współczesna sztuka malarska zyskała ogromną popularność, ale nie to samo stało się z muzyką”. Wyjaśnił, że wynikało to z faktu, iż publiczność wolała słuchać muzyki popularnej, czyli jazzu, amerykańskich piosenek, rocka i soulu, i przypomniał, że wielu najwybitniejszych muzyków wszech czasów wywodzi się z popularnych rytmów: „Próbowałem zrobić to samo, ale wykorzystując złożoność muzyki klasycznej”.

Odnosząc się do swojej współpracy z reżyserem teatralnym Peterem Sellarsem, upamiętniającej nowe tysiąclecie, Adams chciał napisać „swojego własnego mesjasza”: El Niño , wielojęzyczne oratorium bożonarodzeniowe – po angielsku, hiszpańsku i łacinie – zawierające teksty poetów latynoamerykańskich, takich jak Sor Juana Inés de la Cruz, Gabriela Mistral i Rosario Castellanos. Wykorzystał „Memorial de Tlatelolco” poety z Chiapas, ponieważ była to „nasza wersja Rzezi Niewiniątek”.

Kompozytor ubolewał nad obecnym „bezpośrednim atakiem Donalda Trumpa na uniwersytety. Studenci boją się protestować, skoro zawsze to robili, dlatego Pomnik Tlatelolco jest tak istotny”.

Dla Adamsa, kompozycja klasyczna znajduje się w erze „poststylistycznej”, ponieważ „każde dzieło ma swój własny język. My, którzy tworzymy muzykę, mamy powody, by wyrażać swoje uczucia, czy to w kwestiach społecznych i politycznych, czy innych. Nie ma żadnych reguł. Muzyka przemawia do każdego” – podsumował.

John Adams został zaproszony przez Orkiestrę Symfoniczną Minería do dyrygowania swoim Koncertem skrzypcowym (1994) w sobotę i niedzielę w sali Nezahualcóyotl. Solistą będzie Agustín Hadelich, pochodzący z Niemiec i Włoch.

Jorge A. Pérez Alfonso

Korespondent

Gazeta La Jornada, piątek, 22 sierpnia 2025, s. 30-30. 5

Villa Hidalgo Yalálag, Oaxaca, Meksyk. Niemiecka firma Adidas przyznała wczoraj, że zainspirowała się tradycyjnym huarache z Yalálag do stworzenia modelu Oaxaca Slip On, stworzonego przez chicano-amerykańskiego projektanta Willy'ego Chavarríę. Dyrektor ds. prawnych i zgodności z przepisami firmy, Karen González, złożyła publiczne przeprosiny przed zgromadzeniem społeczności Zapoteków i poinformowała, że ​​produkt nie trafił jeszcze do sprzedaży.

Spotkanie zgromadzenia z przedstawicielami międzynarodowej korporacji rozpoczęło się o godzinie 10:00 w sali pałacu miejskiego, gdzie przedstawiono władze i przedstawicieli niemieckiej firmy. Następnie przeszli oni do sądu miejskiego, gdzie odbyły się publiczne przeprosiny.

W wydarzeniu uczestniczyli urzędnicy federalni i lokalni, którym towarzyszył burmistrz Erick Ignacio Fabián; Zarządca gminy Jacobo López Vera; oraz doradca prawny gminy, Juan Maldonado Vargas. Oprócz Karen González przedstawiciele Adidasa Pablo Caballero, dyrektor marki; Alejandro Ibarra, rozszerzony zespół i koordynator ds. spraw publicznych; oraz Marco del Valle, koordynator ds. spraw publicznych.

Karen González odczytała list do zgromadzenia mieszkańców, w którym stwierdziła: „Model Oaxaca Slip On został zainspirowany projektem pochodzącym ze stanu Oaxaca, tradycją pochodzącą z miasta Villa Hidalgo Yalálag. Rozumiemy, że ta sytuacja mogła spowodować dyskomfort, za który składamy publiczne przeprosiny”.

Zauważył również, że działania będą unikane „bez ich kierownictwa i współpracy” i że od tej pory będziemy dążyć do współpracy ze społecznością Yalálag, „nawiązując dialog oparty na szacunku, słuchaniu i uznaniu ich dziedzictwa kulturowego”.

W wywiadzie González dodał, że nie podjęto jeszcze decyzji o tym, czy model Oaxaca Slip On trafi do sprzedaży, ponieważ będzie to zależeć od porozumień zawartych z zgromadzeniem. Odnosząc się do obecności Chavarríi, zaznaczył, że kwestia ta zostanie omówiona na nadchodzących spotkaniach.

Burmistrz ze swojej strony z zadowoleniem przyjął obecność przedstawicieli firmy i docenił ich otwartość na zajęcie się tą kwestią.

W wywiadzie Erick Ignacio Fabián wyjaśnił, że ta akcja spełniła dwa postulaty społeczności: publiczne przeprosiny i uznanie zawłaszczenia kulturowego. Odnosząc się do reparacji za szkody, zaznaczył, że kwestia ta zostanie poruszona później.

W tym miasteczku w Sierra Norte 85 rodziny oddają się produkcji tego rodzaju obuwia.